İslamiyetin başlangıcında Resulüllah (s.a.v)in temiz zevce­leri, cahiliyet zamanındaki Arap kadınlarının adet ve kıyafetlerine uyar bir şekilde hareket ederlerdi. Yabancı erkeklerin, Peygamber aleyhisselamın temiz zevceleri arasına karışmalarından Hazret-i Ömer (r.a.) üzüntü duyarlardı. Bunun içindir ki, Peygamber aleyhisselama giderek:

- Ey Allah'ın Resulü! Namahrem kişilerin temiz zevceleri­nizle karışıp bir arada bulunmaları doğru değildir. Bunlara ka­panın, örtünün diye emir buyurunuz, der ve bu sözlerini tekrar eder dururdu. Peygamber aleyhisselam kadınların örtünmesi­nin, yabancı erkeklerle bir arada bulunmamasının faydalarını çok iyi bildiği halde, bu hususta Allahü Teala'nın herhangi bir emri gelmediği için Allah'ın emirlerini bekliyordu.

Hicretin dördüncü yılının Zilkade ayına kadar durum böyle devam etti. Yani, müslüman kadınlar erkekler arasında bu­lunmak suretiyle cahiliyet devrindeki adet devam etti. Sözü ge­çen tarihte örtünme ayetleri nazil oldu. Ayetlerin gelmesinden itibaren İslam dinini kabul eden müslüman hanımlar, ziynet­lerini (yani baş, kulak, boyun, göğüs, pazu, kol ve diğer yerlerini) yabancı erkeklere göstermekten şiddetle kaçındılar. Gelen ayet-i kerimeler, müslüman kadınlarına örtünmeyi farz kılmıştır. Cahiliyet adetlerini kaldıran ve bu çirkin adetleri kökünden si­len ayetlere boyun eğen müslüman kadınları layık oldukları mevkii almışlardır.