Peygamberimiz Sallallahü Aleyhi ve Sellem, Mekke'nin kenar mahallelerinden bir yerde bulunuyordu. Ebucehil, Peygamber Efendimiz'i orada tek başına görünce sataştı ve çirkin sözler söyledi. Peygamberimiz (s.a.v.) ona karşılık vermedi. O ise ağzına geleni söylüyordu. Bu hadiseyi bir cariye gördü.

Hz. Hamza (r.a.) o sırada avdan geliyordu. Hadiseye şahit olan cariye gördüklerini Hz. Hamza'ya anlattı:

- Ebucehil senin yeğenine hakaret etti, dedi. Buna çok kızan Hz. Hamza, doğru Ebucehil'in bulunduğu yere gitti ve ona çıkıştı:

- Sen benim yeğenime nasıl hakaret edersin diye saldırdı. Yayıyla kafasına vurdu. Başını yardı, Başından kanlar akmaya başladı. Orada bulunanlar da Hz. Hamza'ya saldırmak istediler. Ebucehil, kurnaz bir kafırdi. Müsade etmedi.

- Suç bende, ben onun yeğenine hakaret ettim. Bırakın Hamza'yı, dedi. Bunun üzerine Hz. Hamza'ya karşı bir harekette bulunan olmadı, Oradan ayrılan Hz. Hamza (r.a.) doğru Peyamber Efendimiz'in yanına vardı.

- Müsterih ol. Sana hakaret eden o adamın cezasını kendi elimle verdim. Başını dokuz yerden yardım. Kalbin mahzun olmasın. Sen ne istersen ben onu yaparım, dedi. Bunun üzeri ne Hz. Peygamber Aleyhisselam:

- Ey amca, benim kalbim ancak senin Allah ve Rasulüne iman etmenle memnun ve mesrur olur, buyurdu.

Bunun üzerine Hz. Hamza (r.a.) hiç tereddüt etmeden Kelime-i Şehadet getirip müslüman oldu.