827. Benim sadrımda sır, mezarda bekleyen gibi de değil; çünkü mezardakiler dirilip açığa çıkmayı bekliyor. Ben bana emânet edilen sırrı hiç duymamış gibi unutu-rum. Eğer sırrı sırdan gizlemek mümkün olsaydı ona bile açmazdım. (İhya C.2 S.445)

828. Açıklanmasını istemediğim bana emânet edilen bir sırrı göğsüme yerleştiririm de göğsüm ona mezar olur. (İhya c 2 S. 445)

829. Benim bildiğimi bilseydiniz; az güler çok ağlardı-nız. (İhya C.3 S. 288)

830. Benim bildiğimi bilseydiniz, az güler çok ağlardı-nız da dünya size ehven gelir ve âhireti dünyaya tercih ederdiniz. (İhya C.3 S. 288)

831. Kim din kardeşini tevbe ettiği bir günâhtan dolayı ayıplarsa, o günâh ile müptelâ olmadan ölmez. (İhya C.3 S. 295)