616. Kur’anı okuyup, anlayan kimse, buna karşılık başkasındaki varlığı daha üstün görürse, Allahü Teâlâ’nın büyüttüğünü, küçültmüştür. (İhya C.1 S. 23)

617. Allah için insanlara husûmet etmeyip Kur’anın bir çok vecihleri olduğunu kabul etmedikçe kişi tam fakih olamaz. (İhya C.1 S. 86)

618. Allah’ın âyetleriyle müstağnî olmayanı, Allah zenginleştirmez. (İhya C.4 S. 229)

619. Allahü Teâlâ gönderdiği her peygamberi güzel sesli göndermiştir. (İhya C.2 S. 682)

620. Kim Kur’an okur da. Sonra başkasına verileni ondan daha üstün görürse, Allahü Teâlâ’nın büyüttüğünü küçültmüş olur. (İhya C.1 S. 773)

621. Allah indinde Kur’an’dan daha üstün şefaatçi yok-tur; ne Peygamber, ne melek, ne de başkaları... (İhya C.1 S. 773)

622.  Ümmetimin en faziletli ibâdeti, Kur’an okumak-tır. (İhya C.1 S. 774)

623. En hayırlınız Kur’an öğrenip öğretendir. (İhya C.1 S. 774)

624. Bu ümmetin ekseri münâfığı Kur’an okuyucular-dır. (İhya C.1 S. 778)

625. Kur'an’ın haram ettiklerini helâl bilen Kur'an’a îman etmemiştir. (İhya C.1 S. 778)

626. Kur'an’ı güzel sesle okumayan bizden değildir. (İhya C.1 S. 785)

627. Muhakkak Kur'an bir zenginliktir. Onun üzerinde bir zenginlik olmadığı gibi onunla beraber fakirlik de yoktur...

628. Demirin paslandığı gibi kalpler de paslanır. “Cila-sı nedir Yâ Resûlâllah! “denildi. “Kur’an okumak ve ölümü çok hatırlamaktır” buyurdu. (İhya C.1 S. 775)

629. İhlas Sûresini okuyan Kur'an’ın üçte birini oku-muş gibidir. (İhya C.4 S. 617)