59. Ümmetimin ruhbaniyeti, mescitlerde oturmaktır. (İhya C.4 S. 667)

60. Allah'ı zikretmek veya onu hatırlamak maksadıyla mescide giden, Allah yolunda cihat etmiş gibidir. (İhya C.4 S. 667)

61. Deri ateş üzerinde büzüldüğü gibi, mescit de tükürük ve benzeri şeylerden öylece büzülür. (İhya C.1 S. 356)

62. Sakın (mescitlerde) kimseyi yerinden kaldırıp kendi-niz oturmayın, yalnız sıklaşın ve genişletin (herkes otur-sun). (İhya C.1 S. 505)

63. Mescit ile ülfet edeni Allahü Teâlâ himâyesine alır. (İhya C.1 S. 415)

64. Biriniz mescide girdiğinde, oturmadan evvel iki rekat namaz kılsın. (İhya C.1 S. 415)

65. Cemâatle kılınan namaz münferit kılınan namazdan yirmi yedi derece üstündür. (İhya C.1 S. 404)

66. Cemâatle bir vakit kılan kişi, gününü ibâdetle dol-durmuştur. (İhya C.1 S. 405)

67. Câmiye devam edenin îmanına şahâdet ediniz. (İhya C.1 S. 415)

68. Camilerde dünya kelâmı konuşmak -hayvanların kuru otu yediği gibi- sevapları mahveder. (İhya C.1 S. 417)

69. Bir zaman gelecek. Mescitlerde dünya işlerini konu-şacaklar. Allah indinde onların bir değeri yoktur. Sakın onlarla düşüp kalkmayın. (İhya C.1 S. 503)