Peygamberimiz (s.a.v.) Hz. Hatice validemizi çok severlerdi.

Hatta Hz. Hatice yaşlı olduğu halde, hayatta olduğu müddetçe başka kadınla evlenmemişlerdir. Risaletpenah efendimiz Hatice annemizin ismini çok zikreder, onun büyüklüğünden sık sık misaller verirdi. Bir gün yine Hz. Hatice'den bahsediyorlardı. Hz. Aişe validemiz de oradaydı.

Hadiseyi Aişe Radıyallahü anha validemiz şöyle anlatıyor:

"Resülüllah yine Hz. Hatice'den bahsetti ... Bu bahis benim da­marıma dokunmuştu. "O yaşlı bir kadındı, şimdi Allah (c.c.) sana daha iyisini ve daha güzelini vermiştir." dedim. Hz. Resüli Ekrem (s.a.v.) bu sözü benden duyunca çok kederlendi, üzüldü. Hatta kızmıştı. .. Kızgınlığından tüyleri diken diken olmuştu. Buyurdular ki: "Vallahi öyle değil! Ben ondan daha iyi bir kadına kavuşmadım... O bana inanmış bir ha­tundu. O iman ettiği zaman halk tamamen kafirdi. O beni kabul edip, teşvik etti. Kendi malı-serveti ile bana yardımda bulundu. Diğer karılarımdan hiç çocuğum olmadığı halde Hak Teala bana ondan evlat nasip" bu­yurdular.

Hz. Aişe (r.a.) devamla "O günden sonra, bir daha Hz. Hatice hakkında konuşmayacağıma dair kendi kendime kati karar verdim" buyurdular.