Ebu Yusuf Yakub bin Yusuf anlatıyor:

Benim bir arkadaşım vardı. Herkes onu günahkar ve kötü birisi zannederdi. Halbuki o takva sahibi birisiydi. Benimle beraber on sene Ka'be'yi tavaf etti. Ben devamlı oruç tutardım. O ise bir gün yer bir gün tutardı. Ve bana derdi ki:

- Sen devamlı oruç tuttuğun için sevap kazanamazsın. Çünkü nefsin devamlı oruç tutmaya alışmıştır. Mühim olan, yemeye alışmış olduğun halde, yemeyerek oruç tutmaktır.

Bu arkadaşımın bir adeti vardı. Zilhiccenin ilk on gününü yani Kurban Bayramı'ndan önceki on günü, her sene oruçlu geçirirdi.

Arkadaşça yolculuk yapıyorduk. Tarsus'a geldik.

Orada bir harabede vefat etti. Sonra kendisiyle ilgili bir rüya gördüm. Rüyamda yeşil bir elbise içindeydi.Elinde bir sancak vardı ve beraberinde nur yüzlü insanlar bulunuyordu. Kendisine:

- Bunlar kimdir, diye sordum.

- Genç gözüken Hazreti Rasulüllah'dır. Yaşlı gözükenler Hazreti Ebubekir, Hazreti Ömer ve Hazreti Osman’dır. Diğer genç ise Hazreti Ali’dir. Beni ziyarete geliyorlar, dedi.

Kendisine:

- Sen bu dereceye neyle ulaştın? diye sordum. Şöyle cevap verdi:

- Zilhicce'nin ilk on gününü oruçlu geçirmekle, dedi ..

(Zilhiccenin ilk on günü, Kurban Bayramından önceki on gündür.)