Kadınların evden çıkmaları izne tabidir kaidesi bir hakikattir. Ancak bazı durumlarda eşinden izin almadan çıkabilir.
Erkek hanımının mehri muaccelini vermemiş ise kadın ondan izinsiz çıkabilir. Mehri muaccelini vermişse izinsiz çıkamaz. Eğer kadın ebe ise veya cenaze yıkayıcı ise bu işler için çıkar. Zevc isterse ebe veya cenaze yıkayıcısı olan hanımını bu işlerden men edebilir. Çünkü zevcin hakkı farz-ı kifayeden öncedir. Farz-ı ayın ise zevcin hakkından öncedir.[1]
Anne ve babasını ziyaret için her Cuma gider. Yakın akrabalarını ziyaret için senede bir defa gider. Bunun dışında yabancıları ziyaret için, yabancı hastaları ziyaret için ve düğünler için kocasının izniyle de olsa çıkamaz. Hamam için çıkmasında ihtilaf olundu. Mutemet olan caiz olmasıdır. Ancak süslenip kokulanmamak şartıyla çıkar.[2]
Erkek, hanımının ana ve babasını ziyarete gitmesine mani olamaz (erkek izin vermese de haftada bir gidebilir). Aynı şekilde ana ve babasının kızlarını görmek için evine gelmelerinede mani olamaz. Ancak ana babasının kızlarının yanında kalmasına mani olabilir. Kadının senede bir defa mahrem olan yakın akrabalarını ziyaret etmesine de mani olamaz. Fetva bunun üzerinedir. Kadının babası veya anası felçli olup kızının hizmetine muhtaç olsa (yani başka bakacak kimse olmasa) kocası babasının yanına gidip hizmet etmesine mani olsa, o kadın kocasına asi olup (onu dinlemeyip) babasına hizmet etmesi lazım olur.
Babası ister müslüman olsun isterse kafir olsun. Kadın dini bilgisini arttırmak için ilim meclisine gitmek istediğinde kocası izin vermezse gidemez. Ancak kadının öğrenmesi lazım olan bir meselesi olur, kocası bilmez başkasına da sorup öğrenemezse o zaman izinsiz çıkıp o meseleyi öğrenir. Eğer kocası onu bilirse veya bilenden öğrenip hanımına haber verirse o zaman izinsiz çıkamaz.
Eğer kadın öğrenmesi lazım olan bir meselesi olmaz da abdest, namaz ve sair dini bilgisini arttırmak için ilim meclislerine gitmek isterse; bu durumda zevc dini meseleleri hıfz edip ona öğretebilirse gitmesine mani olur. Eğer buna muktedir değil ise evla olan bazı zamanlar izin vermesidir. Eğer izin vermezse öğrenmesi lazım olan bir meselesi olmadıkça izinsiz çıkması caiz olmaz.[3]