701. İnsanlardan istememek için sıkıntıya katlanan kimseyi Allahü Teâlâ sever. Dünyalık için ilim peşinde olanlara buğz eder.

702. At üzerinde gelse de dilencinin hakkı vardır. (İhya C.4 S. 385)

703. Dilenciye, haşlanmış bir paça kemiği de olsa ve-rin. (İhya C.4 S. 387)

704. İnsanlardan dilenmek fahiş günâhlardandır. Fahiş (büyük) günahlardan bundan başkası helâl değildir. (İhya C.4 S. 388)

705. Kendisine dilencilikten bir kapı açana Allahü Teâlâ fakirlikten yetmiş kapı açar.

706. İhtiyacı olmadığı halde dilencilik eden cehennem korlarını çoğaltmış olur. (İhya C.4 S. 388)

707. Geçinecek kadar malı olduğu halde dilenenin kı-yâmet günü yüzünde hiç eti olmadığı ve yüzünün kemik-leri birbirine dönerek ses çıkardığı halde mahşer yerine gelir. (İhya C.4 S. 389)

708.  Zengin olduğu halde dilenen, kıyâmet günü tere batmış olarak mahşer yerine gelir. (İhya C.1 S. 622)