456. Ben ve ümmetimin müttekîleri, zahmet ve külfet vermekten berîyiz. (İhya C.2 S. 469)

457. Din kardeşine hakâret etmek, mü’mine kötülük olarak kâfîdir. (İhya C.2 S. 470)

458. Mü’minler birbirine kenetlenmiş binâlar gibidir. (İhya C.2 S. 479)

459. Müslüman, elinden ve dilinden diğer Müslüman-ların emin olduğu kimsedir. (İhya C.2 S. 479)

460. Müslümanların efdali, elinden ve dilinden Müs-lümanların emin olduğu kimsedir. (İhya C.2 S. 479)

461. İyilik yapmaya gücün yetmezse, kötülükte bulun-mamakta nefsin için sadakadır. (İhya C.2 S. 479)

462. Müslümanlara eziyet veren şeyleri yoldan kaldır. (İhya C.2 S. 481)

463. Bir adamı, insanların gelip geçmesine mânî olan bir ağacı yoldan kaldırdığı için, cennet içinde zevk u safâda gördüm. (İhya C.2 S. 480)

464. Kardeşine ezâ verecek şekilde gözüyle işâret müslümana helâl değildir. (İhya C.2 S. 481)

465. Allahü Teâlâ mü’mine eziyeti kerih (çirkin) görür. (İhya C.2 S. 482)