255. Kendisine hac farz olup da haccetmeden ölen, ister Yahûdî, ister Hıristiyan olarak ölsün. (İhya C.1 S.679)

256. Kim hac eder, kötü söz konuşmaz ve istikâmetten ayrılmazsa, anasından doğduğu gibi günâhlardan sıyrılır. (İhya C.1 S.683)

257. Öyle günâhlar var ki, onları ancak Arafat’ta vakfe yapmak mahveder. (İhya C.1 S.683)

258. En büyük günâhkâr Arafat vakfesinde bulunup da Allahü Teâlâ kendisini affetmediğini zannedendir. (İhya C.1 S.684)

259. Şu beyte her gün 120 rahmet iner: altmışı tavaf edenlere, kırkı namaz kılanlara, yirmisi de beyte bakanla-ra bölünür. (İhya C.1 S. 685)

260. Kâbe’yi çok tavaf edin. Zira kıyâmet günü sahife-lerinizde bulacağınız amellerin en kıymetlisi ve en çok heves edilenlerdendir. (İhya C.1 S. 685)

261. Beyti tavaf edip iki rekat namaz kılan, bir köle âzat etmiş gibidir. (İhya C. 1 S. 721)

262. Allah’ım! Hacıları ve hacıların mağfiret dilediği kimseleri affet. (İhya C.1 S.686)

263. Ramazanda umre yapan, benimle haccetmiş gibi-dir. (İhya C.1 S.690)

264. Kim onun (Medine’nin) güçlük ve darlığına kat-lanırsa, kıyâmet günü ona şefâatcı olurum. (İhya C.1 S.695)

265. Beyti (Kâbe’yi) tavaf edip iki rekat namaz kılan, bir köle âzat etmiş gibidir. (İhya C.1 S.720)

266. Zemzem suyu ne maksatla içilirse, ona şifadır. (İhya C.1 S.735)