Adamın biri her zaman içer, hiç ayık gezmezdi.

Birgün yine içmiş sallana sallana gidiyordu. Giderken yolun kenarına kustu. Bir köpek gelmiş onun çıkardıklarını yiyordu. Yedi, yedi, ondan sonra yerde sereserpe uzanmış olan sarhoşun ağzını yüzünü yalamaya başladı. Sarhoş, birisi gelmiş de kendisinin ağzını yüzünü siliyor zannetti.

- Allah senden razı olsun. Ne iyi insanmışsın. Sana da çocukların böyle hizmet etsinler. Çoluk çocuğunun gününü göresin, diye dua etti.

Köpek bu sefer de ayağını kaldırmış yüzüne işiyordu. Hala kendinde olmayan sarhoş:

- Sen ne iyi adammışsın. Bu sefer de gelmiş benim yüzümü sıcak suyla yıkıyorsun, diye ona dua etmeye başladı.

İşte içkinin, insanı ne derece kötü duruma düşürdüğüne gülünç bir mislL.

Başka bir adam da İstanbul'da yaşıyordu. Bu adam her akşam kafayı çeken birisiymiş. Yine bir akşam şura senin bura benim diye meyhaneleri dolaşmaya başlamış ve herbirinde birşeyler yemiş, içmiş. Nihayet iyice sarhoş olmuş. Kendini iyice kaybedip kusmaya başlamış. Onun kustuklarını da bir köpek yavrusu yemeye başlamış. Sarhoş da ona köpek yavrusuna bakıp konuşmaya başlamış:

- Şu çorbayı Beyoğlu'nda yedim. Şu pilavı Eminönü'nde yedim. Şu köfteyi Kumkapı'da yedim.

Bu arada, kendi kustuklarını yemekte olan köpek eniğini görmüş ve düşünmeye başlamış, kendi kendine de şöyle söyleniyormuş:

- Allah Allah! Yahu ben bunu nerde yemiştim acaba?

İşte, içkinin insanı ne gülünç duruma düşürdüğünün başka bir misali.