Süleyman Aleyhisselam, kendisine nice hikmetler verilmiş bir peygamberdi. Onun zamanında, iki kadın bir çocuk üzerinde münakaşa ediyorlardi. İkikadının ikisi de bir çocuğa sahip çıkıyorlar ve ''Bu çocuk benim" diyorlardı.

Anlaşmazlık şurdan ileri geliyordu. İkisi de kıra çıkmışlardı. İkisinin de kundakta olan çocukları vardı. Bir kurt gelmiş ve çocuklardan birini kapmış götürmüştü. Şimdi her iki kadın da elde kalan çocuğa sahip çıkıyordu. Bu mesele Hz. Süleyman'a intikal etmiş hallolmayı bekliyordu.

Süleyman Aleyhisselam dedi ki:

- Madem bu çocuğu paylaşamıyorsunuz, ben bunu ikiye parçalayacağım. Yarısı birinizin, yarısı da birinizin olsun. Razı mısınız?  Kadınlardan birisi:

- Razıyım. Madem o da çocuğun kendisine ait olduğunu iddia ediyor, hiç olmazsa yarısını alacağım, derken, diğer kadın atıldı:

- Aman kesmeyin. Ben hakkımdan vazgeçtim. Tek çoçuk onun olsun, yeter ki çocuğa zarar gelmesin.

Bunun üzerine Süleyman Aleyhisselam:

- Çocuk kesilmemesini isteyen ve hakkından vaz geçen kadınındır. Eğer öbürü çocuğun annesi olsaydı, kesilmesine razı olmazdı, dedi ve çocuğu öz annesine verdiler.