Bu meseleyi tedkik ettiğimiz zaman yine asılsız ve lüzumsuz bir şeyle karşılaştığımızı görürüz.
قَالُوا يَا مُوسَى إِنَّ فِيهَا قَوْمًا جَبَّارِينَ وَإِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا حَتَّىَ يَخْرُجُواْ مِنْهَا فَإِن يَخْرُجُواْ مِنْهَا فَإِنَّا دَاخِلُونَ
Onlar da: «Ey Musa! Orada zorba bir kavim var. Onlar oradan çıkmadıkça biz oraya asla giremeyiz. Eğer oradan çıkarlarsa, şüphesiz biz de gireriz» dediler.Ayeti kerimede esasen bir kişiden bahsedilmiyor. (Kavmen cebbarin) deniliyor. Böyle olduğu halde Musa aleyhisselamın ümmetinin sadece bir şahısla muhatab olduğunu düşünmek evvela ayeti kerimenin zahirine muhaliftir. Bu hususta Elmalılı tefsiri maide suresine müracaat edilmesi halinde bütün bunların bir israil masalı olduğu ac ların uc ların dev lerin aslü-hakikatı iki kelimeden ibaret olduğu ( kavmen cebbarin) anlaşılmış olacaktır.
Bu hadiseyi sonuna kadar okumadan ve Kur’anı kerimin asıl maksadının ne olduğunu anlamadan böyle masalları anlatmamak lazım.
Esasen bazı tefsirlerde buna benzer israiliyyat dediğimiz hikayelerin olduğu maalesef bir vakıadır Yahudiler çeşitli vesilelerle bu gibi hikayeleri müslümanların kitaplarına dahil etmişlerdir. İlim erbabı olanlar bunu fark etmeli ve ehli sünnet itikadına uymayan hususları anlatmamalıdırlar.
Bu hususda yazılmış müstakil kitaplar bile mevcuttur.hususıyle çok abartılı mes’elelere dikkat etmek lazım.dikkat edilirse Elmalılı merhum tefsirinde geçmiş kıssalara temas ederken sağlam başka rivayet yoksa teferruata hiç girmemiştir.Hadiseyi Kur’anı Kerimdeki şekliyle anlatmakla iktifa etmiştir. Zira bu hadiseler ondan önce de çeşitli din mensubları arasında farklı şekillerde zaten anlatılıyordu.Kur’anı Kerim ise bunları tashih etti. Biz yeniden tağyir edilmesine sebeb olmamalıyız.asıl maksat ibret almak olduğuna göre kur’anı kerimde anlatıldığı kadarı bize kafi olsa gerek.
N. Y. /incemeseleler.com