514. Sıtma ve ateş insanın günâhlarını örter. Ve bir hırka gibi yeryüzünde günâhsız olarak dolaşır. (İhya C.4 S.521)

515. Bir günlük sıtma, bir senelik günâha kefarettir. (İhya C.4 S.521)

516. Sıtma her müminin ateşten nasîbidir. (İhya C.4 S.524)

517. Bir yerde vebâ çıktığını duyarsanız oraya gitme-yin. Bulunduğunuz yerde vebâ çıkarsa kaçarcasına oradan ayrılın! (İhya C.4 S.526)

518. Hastayı  ziyâret eden, cennet bahçelerine oturmuş gibidir. Hastanın yanından ayrıldığı zaman yetmiş bin melek onun için akşama kadar mağfiret diler. (İhya C.2 S.525)

519. Hasta ziyâretine giden rahmet deryâsına dalmıştır.  Ziyâretçi hasta yanında oturduğunda rahmet deryasına yerleşmiş olur. (İhya C.2 S.526)

520. Hasta, hastalandıktan üç gün sonra ziyâret edilir. Ve deve sağarken memesinden süt gelmesini bekleyecek kadar devam eder (ziyâret kısa olmalıdır.) (İhya C.2 S.529)

521. Hasta ziyâretine tekrar tekrar gidin fakat bunu dört gün arayla yapın. (İhya C.2 S.529)