Kadın, dünyaya getirdiği evladını terbiyede ilk terbiyecisidir.

Onunla meşgul olacak, iyilikleri öğretecek, kötülüklerden sakındıracak ve onu İslam terbiyesi ile yetiştirecektir. Şayet bu vazife, onun bilgisi dışında kalır ve çocukların kendini dinle­memesi gibi bir vaziyetle karşılaşırsa, o zaman kocasından yardımcı olmasını ister.

Koca, mesleği icabı günün ekserisini evden dışarıda geçir­mek zorundadır. Bu sebeple çocuklarını kontrol ve terbiye annenin omuzundadır. Kadından eksik kalan terbiyeyi baba tamam­lar.

Ailede anne ve babanın vazifelerinden en muhim diyebi­leceğimiz şey, çocukların terbiyesidir. Çünkü çocuklar ailenin bir ferdi olduğu kadar, cemiyetin de bir ferdidir. Çocuklarını iyi terbiye eden anne ve babalar, cemiyete iyilik yapmış olabilecek­leri gibi, iyi terbiye edemiyenler de cemiyete kötü bir uzuv bırakmış olurlar.

Küçük iken ölen çocuklar ana ve babalarının cennete girme­lerine vesile olacaklardır. Bu husus da Resülüllah (s.a.v.) buyu­ruyor ki:

"Küçük çocuk, ana ve babasını cennete çeker."- Bir rivayette ise: "Şimdi ben nasıl senin elbisenden tutuyor­sam, çocuk da babasının elbisesinden öylece tutar", bu­yurulmuştur.

Başka bir hadis-i şerifde Peygamber aleyhisselam şöyle bu­yuruyor:

"(Kıyamet Günü) çocuğa "cennete gir" denir. Bunun üzerine çocuk öfke ile cennetin kapısının üzerinde du­rur ve: "Anne ve babam benimle olmadıkça ben cen­nete girmem" der, bu sözünde direnir. Bunun üzerine: 'Onunla beraber anne ve babasını da cennete koyun" denir."